onvoltooid verleden tijd

        iedere dag weer dezelfde oude huid
        in dit, mijn laatste leven

        mijn hoofd waait uit mijn schedel
        mijn gedachten rafelen uiteen

        voorzichtig stap ik uit mijn voeten
        en huiverend zie ik toe
        hoe ik langzaam uit mijzelf verdwijn

        alleen mijn leesbril hangt nog in mijn schoot
        god, wat zijn mijn kloten groot!