onvoltooid verleden tijd
iedere dag weer dezelfde oude huid
in dit, mijn laatste leven
mijn hoofd waait uit mijn schedel
mijn gedachten rafelen uiteen
voorzichtig stap ik uit mijn voeten
en huiverend zie ik toe
hoe ik langzaam uit mijzelf verdwijn
alleen mijn
leesbril hangt nog in mijn schoot
god, wat zijn mijn kloten groot!